امام زمان(عج)- مناجاتی

وقتی به روی شاخۀ دل، بر نداشتم

در سینه جز محبّت دلبر نداشتم

افسوس که فاصله افتاده بین ما

این قصّه را به جان تو باور نداشتم

تا خیمۀ وصال تو یا صاحب الزّمان

می خواستم که پر بکشم، پر نداشتم

سنگینی گناه پرم را شکسته است

در راه دیدنت قدمی بر نداشتم

خیلی گناه کرده ام آقا مرا ببخش

گویا که اعتقاد به محشر نداشتم

بیهوده نیست این که به جایی نمی رسم

فکری به جز عذاب تو در سر نداشتم

روی سیاه و موی سپید و قد کمان

از پیری ام نشانۀ دیگر نداشتم

عمرم گذشت و یک عمل نیک و ماندگار

حتی میان صفحۀ دفتر نداشتم

می خواستم که حداقل راضی ات کنم

جز اشک توبه هدیۀ بهتر نداشتم

از داغ عمّه ات چقدَر گریه می کنی

هر صبحگاه و ظهر و سحر گریه می کنی